"Ik ben er
en als het dan zo is,
leg ik mijn pad naast het jouwe
en loop ik een stukje met je mee"
(Gerdine Smit).
In symbiose leg ik mijn pad niet naast het jouwe maar op het jouwe. Dan vervloeit het.
Er is bijna geen onderscheid meer tussen jij en ik.
We zijn in symbiose geboren.
De conceptie, waarbij de eicel en de zaadcel versmelten.
De baarmoeder is een symbiose.
De eerste levensjaren van een kind is een symbiotische fase.
Er is nauwelijks onderscheid tussen moeder en kind.
Een kind ademt alles in van de primaire verzorger, het is een eenheid.
Een kind wordt twee keer geboren.
Rond de 6 maanden vindt een psychologische geboorte plaats, waarin het kind onderscheid leert maken tussen 'ik' en 'moeder'.
Symbiose is een gezonde basis. We kennen het allemaal.
Het tegenovergestelde van symbiose is autonomie: op eigen benen staan in verbinding met de ander: Ik leg mijn pad naast het jouwe, maar het is mijn pad. We kunnen van betekenis zijn voor elkaars pad. Bij symbiose valt je eigen pad weg en versmelt je met de ander. Je kunt dan je eigenheid niet ontwikkelen. Een gezonde en een ongezonde symbiose.
Er is altijd een symbiose, van de conceptie tot de laatste adem.
Het is fijn om bewustzijn te creëren, wanneer je in autonomie bent en wanneer je in symbiose zit.
Voorbeelden van een ongezonde symbiose:
Bij een ander iets willen halen wat je zelf gemist hebt.
Wanneer je basisbehoeften van je moeder hebt gemist en vervolgens zelf in destructieve patronen raakt. Door vast te houden aan deze patronen, hou je de ongezonde relatie met je moeder in stand. Want beter een ongezonde relatie (met je destructiviteit) dan geen relatie.
Wanneer je moeder iets heeft gemist van haar moeder en vervolgens haar leegte projecteert op jou als kind. Je moeder wil haar leven overdoen door een kind te krijgen.
Wanneer je als kind basisbehoeften hebt gemist van je moeder, maar het haar niet kunt 'toewijzen' omdat je moeder in een slachtoffer houding zit. Dan bedekt het drama van je moeder, het daadwerkelijke drama.
De basisbehoeften (liefde, zorg, aandacht, veiligheid, voeding) die je gemist hebt van je moeder, opvullen met eten/ eetbuien. Boulimia staat voor het willen opvullen van basisbehoeften die je gemist hebt van je moeder. Anorexia staat voor jezelf onzichtbaar willen maken omdat je je teveel voelt voor je vader.
Onbewust patronen in stand houden die (daadwerkelijk) van één van je ouders zijn.
Veel woorden gebruiken in jezelf willen verantwoorden. Veel woorden is veel overlevingsmechanisme.
Wanneer je ouder bepaalde dromen en verlangens had en die nu op jou projecteert. Bijvoorbeeld intellectueel (studie) of qua uiterlijk (sport, lichaam, gewicht).
Alsof jouw pad dat van hem of haar had kunnen zijn.
Je ontmoet jezelf in contact met een ander. Het is een spiegel, in de ander ontmoet je jezelf.
Ik volg een opleiding IOPT: Identiteitsgerichte psychotrauma therapie.
Tijdens deze opleiding mag ik nog meer leren over het onderwerp symbiose en andere vormen van trauma. Het is een verdieping van werkvormen die ik al gebruik.
Super interessant voor mij als professional én privé uiteraard!
Meer over IOPT lees je hier.
De training innerlijk kind gaat een vervolg/ verdieping krijgen:
Zelfontmoetingen waarin we terug in contact komen met delen van onszelf.
Met als gevolg een gezonde autonomie. Zodat je jouw eigen ik weer ontmoet, jouw eigen wil, de vrijheid van handelen met realistische grenzen en een gezonde verbondenheid met anderen.
Een trauma zorgt voor afsplitsing. Je overlevingsdelen zorgt voor vertroebeling. In een zelfontmoeting kom je weer in verbinding met je (afgesplitste) delen.
Zelfontmoetingen. Jezelf ontmoeten in contact met anderen.
Zoals je van me gewend bent, in een kleine persoonlijke setting, incl. geleide meditaties, ceremoniële cacao, opstellingen, lichaamsgerichte oefeningen, e.d.
Wordt vervolgd! Eerst verfijnd!
Liefs Merel.